ما چون ز دری پای کشیدیم ، کشیدیم
امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست ، نشیند
از گوشه بامی که پریدیم ، پریدیم
رم دادن صید ، خود از آغاز غلط بود
حالا که رَماندی و رَمیدیم ، رمیدیم
کوی تو که باغ ِ ارم ِ روضۀ خُلد است
انگار که دیدیم ندیدیم ، ندیدیم
صد باغ بهار است و صلای گل و گلشن
گر میوۀ یک باغ نچیدیم ، نچیدیم
سر تا به قدم ، تیغ دعاییم و تو غافل
هان ! واقف ِ دم باش رسیدیم ، رسیدیم
وحشی ! سبب ِ دوری و این قسم سخنها
آن نیست که ما هم نشنیدیم ؛ شنیدیم....
شاعر : وحشی باقفی
نظرات شما عزیزان:
babak
ساعت10:51---26 دی 1390
lotfan adameye in sher ra begozarid